Gagarin zdecydował się na uzyskanie specjalizacji robotniczej i kontynuację nauki. Wstąpił on do Lubereckiej szkoły rzemieślniczej, przygotowującej formierzy – odlewników, którą ukończył (z wyróżnieniem) w 1951 roku. Jednocześnie pobierał naukę w szkole młodzieży robotniczej. Później Gagarin uczył się w Saratowskim Technikum Przemysłowym i w końcowych klasach (1954-1955) brał udział w zajęciach w Aeroklubie Saratowskim. Powołany do armii (1955 – 1957) został uczestnikiem kursu Pierwszej Czkałowskiej Wojenno-Lotniczej Uczelni szkolącej lotników. Po jej ukończeniu służył w myśliwskim pułku lotniczym Floty Północnej. Po lotach pierwszych statków kosmicznych złożył raport z prośba o przyjęcie go do grona kandydatów na kosmonautów. W 1960 roku został skierowany do Moskwy.
12 kwietnia 1961 roku wystartował z Kosmodromu Bajkonur na statku kosmicznym „Wostok”. Gagarin dokonał pierwszego w świecie lotu kosmicznego. Przebywał w kosmosie 108 minut i szczęśliwie powrócił na Ziemię. Za to został nagrodzony Gwiazdą Bohatera Związku Radzieckiego. Był On mądrym, obowiązkowym człowiekiem, który podbił świat szczerym uśmiechem oraz wrodzonym poczuciem taktu. Bardzo szybko stał się ulubieńcem wszystkich. W latach 1961-1968 studiował w Wojenno – Powietrznej Inżynieryjnej Akademii imienia Nikołaja Jegorowicza Żukowskiego. Uczelnię ukończył z wyróżnieniem. W 1966 roku podjął trening przed lotem na nowym statku kosmicznym „Sojuz”. 27 marca 1968 roku zginął w katastrofie lotniczej w czasie lotu treningowego. Wielu ludziom bardzo interesującą wydaje się Jego książka „Droga w kosmos: Zapiski lotnika-kosmonauty ZSRR” (Moskwa, 1981 rok). W 1061 roku odwiedził Polskę.
